NAGIETEK LEKARSKI NA MIODZIE

Nagietek lekarski (Calendula officinalis) – zaliczany jest do gatunku rośliny jednorocznej, należącej do rodziny astrowatych. W wielu krajach świata, w tym również w Polsce stanowi roślinę uprawną. Najczęściej spotykamy go w ogrodach jako roślinę ozdobną. Ze względu na swe niezwykłe i wyjątkowo wszechstronne własności, jest jedną z najważniejszych roślin leczniczych, stosowanych już od czasów dawnej medycyny hinduskiej, arabskiej i greckiej. Zawarty w nim bogaty i zróżnicowany skład substancji czynnych, sprawia że należy do grupy najważniejszych ziół leczniczych świata.
Z punktu widzenia substancji czynnych, znajdujących się w kwiatach nagietka, na szczególne wyrożnienie zasługują saponiny triterpenowe, alkohole triterpenowe i ich estry (sterole i kerotenoidy), flawonoidy, kumaryny, olejek eteryczny, związki śluzowe, kwasy organiczne, poliacetyleny, polisacharydy, witamina C, sole mineralne oraz gorycze i żywice.
Wyciągi z nagietka stosowane są zewnętrznie jak i wewnętrznie. Zewnętrznie używany jest przy różnego rodzaju uszkodzeniach skóry, takich jak kontuzje, rany, wrzody, stłuczenia i obtarcia naskórka, a także w owrzodzeniach żylakowych, zapaleniu skóry, żylakach odbytu, oparzeniach, ranach pooperacyjnych, odmrożeniach, wysypkach skórnych i innych.
Wewnętrznie nagietek stosowany jest w nieżycie żołądka i jelit, a zwłaszcza w przewlekłym i opornym na inne leki wrzodzie żołądka i dwunastnicy oraz we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Również w stanach zapalnych dróg żółciowych spowodowanych infekcją, w niedomodze wątroby i upośledzeniu jej czynności po przebytym wirusowym zapaleniu lub uszkodzeniu przez trujące związki (np. toksyny grzybów)
Pomocniczo jak i w skojarzeniu z innymi lekami, nagietek lekarski podaje się w nieoperacyjnych postaciach raka żołądka, stanach przednowotworowych w przewodzie pokarmowym (np. długo utrzymującym się zapaleniu błon śluzowych, owrzodzeniu z krwawieniami, braku poprawy po innych lekach) itp. Na szczególne wyróżnienie zasługuje wyjątkowa własność nagietka, dająca dobre wyniki w zaburzeniach miesiączkowania połączonych z bólem, ogólnym osłabieniem, zawrotami głowy, a także w dolegliwościach okresu przekwitania (klimakterium). Badania naukowe upoważniają, by zalecać nagietek, w połączeniu z innymi ziołami, do stosowania w ogólnym ubytku sił i odporności na zakażenia bakteryjne i wirusowe oraz przewlekłych i nie poddających się innym lekom dolegliwościach różnych narządów wewnętrznych, w tym także serca.
Leczniczo ekstrakt stosuje się przyjmując 3 - 4 razy dziennie po 30 - 40 kropli na ćwierć szklanki przegotowanej i ostudzonej wody. Ekstrakt można również stosować profilaktycznie, redukując dawkę do wartości 15 - 20 kropli przyjmowanych 2 razy dziennie.